අමාගෙ කනට ගහන ඔෂින්........

දැං කට්ටිය පුටු පෙරලගෙන, රෙදි ඉරාගෙන, හති දාගෙන අමාගෙයි ඔෂින්ගෙයි වලිය බලන්න ආවනං ටක්ගාලා ශේප් එකේ මාරු වෙන්න ඈ..

මොකෝ කියන්න යන්නෙ ඒම සීන් එකක් ගැන නෙමේ.....

ලංකාවේ නාට්ටි කියන ඇඩියාවල් ගැන සහ එතනිං එහාට ගිය සිද්ධියක් ගැනයි කතා කරන්නේ.

නාට්ටි පටං ගත්තු වෙලාවෙ ඉදං ඇඩියාව කියන  එක  සමාජය ඉදිරියට ගෙන ආවේ යශෝධා විමලධර්ම කියන නිලිය. 

ආදරේට කියන්නේ පුංචි තිරේ කදුලු බින්දුව කියලා. මොකද ඒ තරමට අඬනවා. (අපහාස කිරීමේ අරමුනෙන් තොරය)

ඉස්සර ඉරිද රෑට ජාතික රූපවාහිනියෙන් තමා එයාගෙ ඇඩියාව අපිට බලන්න පුළුවං උනේ. අඬනවා උනත් ඒක ටිකක් පට්ට විදිහට ඒ නාට්ටි වල ඒ අය ඇඩුවා. මතකනේ සූරිය දරුවෝ වගේ නාට්ටි. 

කාලයක් බස් වල පිටිපස්සෙත් ගහං ගියා මතකයි “අහිංසා ඔයා“ කියලා...

ඊට පස්සෙ ඔය අඩන නාට්ටි කෙරුවාව පුරුදු උනේ සිරස. 

සිරසේ අනිත් එවුවා හොද  උනාට නාට්ටි ගැනනං කතා කරලා වැඩක් නෑ. මං සිරසේ බලපු නාට්ටි වලිං “ෆැන්ටසි ඇවනියු“ සහ “දෙහදක් ආදරෙං“ ඇරුනම අනිත් ඔක්කොම අජූතයි..

සිරසෙං ඕක මාරු උනා අපේ රූපවාහිනී මහගෙදරට. දැං ඔන්න පෙන්නනවා හිටු කියලා. එවුවා බලනකොට ඉතිං අනේ මන්දා...

අජූතයි නේද?????

චීත්ත වාහිනියේ නාට්ටි වලනං පොඩි ෂේප් ගතියක් තියෙනවා. හැබැයි ඉතිං ෂේප් කිවුවට ෂේප්ම නෑ..

ඔය අවුල පටං ගන්නෙ නාට්ටි ෂුට් කරන සෙට් එකේ ඉන්න තේ එක හදන එකාගෙ ඉදංමයි. 

නිලිය අවුල්, අධ්‍යක්ෂක අවුල්, නලුවා හෙනම අවුල්, කැමරා අවුල් කොටිංම කිවුවොත් ඔක්කොම අවුල්.

අධි රංගනය කියන එක අපේ නිලියෝ අරං එන්නෙ උපතිං. එක අතකට නිලියංගෙ වරදකුත් නෑ. පිටපතේ තමා අවුල ඇත්තේ.

දැං කට්ටිය බලනවා ඇති තරියා මොකෝ දුම්මල වරම අරං වගේ නිලියංගෙ පළු අරින්නෙ කියලා.

මේ දවස් වල ජාතික රූපවාහිනියෙ යනවනේ “ඔෂින්“.

අප්පා ඒක බලනකොට අපේ නාට්ටි කෙරුවාව ගැන ලැජ්ජයි ඈ... 

ඔෂින් බලන ගෑනියෙක්ට ඒකෙං ඉගෙන ගන්න දෙයක් තියෙනවා. හා නැද්ද???

බලන්න, ඔෂින් දවසකට කරන වැඩ. 

ඔෂීන් කඩියා වගේ දවසම වැඩ... (චතුරිකා බොන පිටි එක නෙමේලු ඔෂින් බොන්නේ)

කිසිම කං කෙඳිරියක් නැතුව සට සට ගාලා ළමයි බලං, බැනුං අහං, දාඩිය පෙරං, නිකං කඩියා වගේ වැඩනේ. 

ඊටත් වඩා ඔෂින් අක්කගේ තීන ධෛර්ය. කතාව ඕනම වයසක එකෙක්ට බලන්න පුළුවං වීම වගේ දේවල් අතිං ගත්තම අපි නිකං හෙන මොන්ටිසෝරි ටයිප් වගේ දැනෙන්නේ..

ඒකට අපේ මෙගා නාට්ටි. 

වර්තමානයේ අපේ මෙගා නාට්ටි කලාව...

පටං ගත්තු වෙලාවෙ ඉදං වලි, මිනිහට ගහනවා, නැන්දම්මට ගහනවා, අහල පහල ගෑනුන්ට ගහනවා, රවනවා, ගොරවනවා මිරිකනවා, විරිත්තනවා එක විකාරයයි. ඕවා බලලමද මන්දා පහුගිය අවුරුදු 10යෙදි ලංකාවේ දික්කසාද වීම් වැඩි වෙලා තියෙන්නේ.

ලොකුම අවුල  ඒක නෙමේ. මහ ගෑනුනං තව කමක්නෑ උංගෙ කාලෙ ගෙවලා ඉවරනේ. උං එක්කම හවුලෙ පොඩි උනුත් බලන එකනේ ප්‍රශ්නේ. 

ලගදි මට අහන්න ලැබුනු සංවාදයක් තමා මේ පහත දැක්වෙන්නේ ඈ..

අම්මා - දුවේ ඇයි මට කිවුවේ නැත්තේ නාට්ටිය පටං ගත්තා කියලා, බලන්නකෝ මුල ටික බලන්න බැරි උනානේ. මොකද උනේ දැං?

දුව - ශීලා අර හොර මිනිහත් එක්ක ඉන්නකොට කපිලගේ අතටම අහුවුනා.

අම්මා - අනේ පවු අසරණයා. ඉතිං?

දුව - කපිල ඉතිං අර කොල්ලට අල්ලං ගැහුවා. දොර වහලා තිබ්බෙ නැති නිසානේ කපිල එනකොට හැංගෙන්න බැරි උනේ.

අම්මා - දැක්කා නේද? ඔයාටත් මං කියනවා නේද දොර බලිය වගේ ඇරලා දාලා ගේ ඇතුලට එන්න එපා කියලා. පේනවනේ ඉතිං.

මේක අහපු මගේ ඇගේ මයිල් ඉස්මයිල් වෙලා ගියා ඈ... 

මාව නිකං මෙවුවා වෙලා ගියා

 පේනවනේ ඉතිං දැං සමාජෙට වෙලා තීන දේ??????

ඉතිං ඕකයි තත්තෙ. 

දැං මේ කතාව දැම්මා කීලා අපිට ඔය නාට්ටි කෙරුවාව නවත්තන්න බෑ..

අපිම එකතු වෙලා ට්‍රෙන්ඩ් එක වෙනස් කරමු...

ලගදිම අපි අළුත් වැඩක් පටං ගන්නයි ඉන්නේ.... 

කබ්බො තමයි වැඩේට එකතු කරගන්නේ ඈ...

(මොකක්ද කීලා අහන්න  එපා.. ඒක රහසක් ඈ..)

ඉතිං කට්ටිය අපිත් එක්ක  ඒ වැඩේට එකතු වෙයි කියලා හිතනවා..

දැං ඔය අපි අතරේ ඉන්නවනේ එල කිරි වගේ පිටපත් රචකයෝ...

මොකෝ නැත්තේ ඔය ඇස් ලොකු කරං කියවන්නේ...

ලියමුකෝ හොද පිටපතක්..

බැහැයි කියලා හිතන්න එපා.. හරිද?

පිටපත් රචනා කරන්න ඔබටත් පුළුවං. සෙට් වෙන්න අපිත් එක්ක.

දාමු කමෙන්ට් එකක්.. පුළුවං කියලා හිතන අය සහ නොහිතන අය හැමෝම..

සෙට් වෙමු නිර්මාණාත්මක කලාවක් උදෙසා...

එකෙංම ඈ..

බුකි කමෙන්ට් කරුවන් සදහාමයි