මනුස්සකම

කලිං පෝස්ට් එකකින් මං දැම්මනේ අනුර ශ්‍රීනාත්ගේ අනුරාලෝකය චිත්‍ර ප්‍රදර්ශනේ පිලිබද පෝස්ට් එකක්. 

කියෙව්වේ නැති අය මෙතනිං බලන්න.

ඒකට හොද ප්‍රතිචාර හම්බඋනා. ඔහු හොද චිත්‍ර ශිල්පියෙක් වගේම හොද චිත්‍ර කතා නිර්මාපකයෙක්. 

ඉතිං කලිං පෝස්ට් එකේදි මම අන්තිමට දැම්මා ප්‍රදර්ශනේදි මම ඡායාරූපගත කරපු චිත්‍ර කතාවක්. ඒකෙදි මම කිවුවා තව කතා දෙකක් තියෙනවා ඉදිරියේදි පෝස්ට් කරන්නං කියලා. අද දෙන්න ලෑස්ති වෙන්නේ ඒ චිත්‍ර කතාව තමා.

ඒත් ඉතිං නිකංම චිත්‍ර කතාව දැම්මම කිසි කික් එකක් නෑනේ.

ඒ නිසා ඒ චිත්‍ර කතා ගැන අපි පොඩ්ඩක් හොයලා බලලම වැඩේට බහිමු.

ලංකාව තුල චිත්‍ර කතා කියන  එක  අදනං එච්චර ජනප්‍රිය නැති උනත් 70ව 80ව  දශක වලත් 90 දශකයේ මුල් කාලෙදිත් චිත්‍ර කතා පිස්සුවක් ලංකාවේ තිබ්බා. 

ඒ කාලේ හිට් වෙච්ච චිත්‍ර කතා වලින් මෙගා නාට්ටි ගහන්නත් පහුගිය කාලේ කට්ටිය කටයුතු කලා. “බට්ටි“, “ඉතිං ඊට පස්සේ“ කියන්නේ ඒ වගේ චිත්‍ර කතා පාදක කරගෙන නිර්මාණය කරපුවා තමා. 

නමුත් 90ව දශකයේ අග භාගය වෙනකොට චිත්‍ර කතාව කියන එක ටිකෙන් ටික අභාවයට ගියා. දැන්නං නැත්තටම  නැති තරං. පත්තර වලනං පොඩි කෑල්ලක් යනවා. ඒකත් මිනිස්සු බලන්නෙම නැති තරං. 

අපේ කාලේ ළමයි අතර ජනප්‍රියම චිත්‍ර කතාව තමා “මල් මාමා පෙනී සිටින මකාගෙ යලක්“ කියන විජය පත්තරේ යන චිත්‍ර කතාව ඊට අමතරව ඒ කාලේ පොඩි උං අතර තිබ්බ චිත්‍ර කතා තමා ඔය “බටකොල ආච්චි“ වගේ මිහිර පත්තරේ ගිය එවුවා. 

කෝම හරි ඇයි මේ චිත්‍ර කතා කෙරුවාව අභාවයට ගියේ කියලා අපි ඇහුවා අනුර ශ්‍රීනාත්ගෙන්ම. එතුමා දුන්නු උත්තරේ තමා මේ.

“රූපවාහිනියේ ආගමනයත් එක්ක චිත්‍ර කතාව ජනතාවගෙන් ගිලිහී ගියා. අපේ ශිල්පීන් විසින්ම ලංකාවේ චිත්‍ර කතා කලාව විනාශ මුඛයට ඇද දැම්මා කීවොත් මා නිවැරදියි.

චිත්‍ර කතා ශිල්පියා යන පුද්ගලයා විසින්ම තම ශිල්පයේ වටිනාකම බාල කල විට ශිල්පය නැසී යාම කාටවත් වැලැක්විය නොහැකියි. ශිල්පීන් බොලඳ, කාමුක, හා නිසරු දේ චිත්‍ර කතාවට එක් කල නිසා සාමාන්‍ය ජනයාට චිත්‍ර කතාව එපා වීමක් සිද්ධ උනා. චිත්‍ර කතාව තදින් වැලදගෙන සිටි පාඨකයා මෙය ප්‍රතික්ෂේප කලා. කලින් දරුවන්ට චිත්‍ර කතා පත්තර ගෙනත් දීපු අම්මලා තාත්තලාම චිත්‍ර කතා පත්තර ගෙදර තුලදි තහනම් භාන්ඩයක් බවට පත් කලා.“

ඇත්ත කතාව නේ??????

සිද්ධිය කියද්දි මට මතක් උනේ අපේ බ්ලොග් කෙරුවාව.

මේ යන විදිහට චිත්‍ර කතාවට වෙච්ච දේම තමා බ්ලොග් කරණයටත් අත්  වෙන්නේ. 

මොකද දැං බ්ලොග් ලියන උං නිර්මාණයක් ඉදිරිපත් කරනවට වඩා බලන්නේ කවුරු හරි හොදට බ්ලොග් එකක් ලියන එකෙක්ට මඩ ගහන්නනේ. 

මඩ ගැහුවත් කමක් නෑ සුන්දර විදිහට, ඒත් මේකේ වෙන්නේ අසික්කිත ඉරිසියාව පිට කිරීමක්නේ..

ගෙම්බා වගේ බිම ඉදං ඉරිසියා කරන්නැතුව උඩට නගින්න බලහල්ලා.

කමක් නෑ, තමංගෙ මැට්ටං තං මැට්ටං කීනවා වගේ උංට හොදනං අපිට මොකෝ.

කෝම හරි ඉතිං චිත්‍ර කතාවට වෙච්චි දේ පැහැදිලියිනේ. ඒත් අදටත් අතරිං පතර චිත්‍ර කතා කියන එක පන ගැහි ගැහි හරි ඉතුරු වෙලා තියෙන්නේ මේ වගේ නිර්මාණකාරයෝ නිසා බවනං පට්ට පැහැදිලියි.

චිත්‍ර කතා ගැන කතා කලා ඇති බලමු අපේ අද චිත්‍ර කතාව දිහා.

චිත්‍ර කතාවේ නම “මනුස්සකම“ ඇදලා තියෙන්නේ 1994දි.

දෙයක් ඉදිරිපත් කරන්න චිත්‍ර කතාවට කොච්චර හැකියාවක් තියෙනවද කියන එක මේක බලලම තීරණය කරන්නකෝ..

 

කෝමද????
එල නේ????
තව එකක් තීනවා ඊලග පෝස්ට් එකෙං දෙන්නං ඈ...
ජයවේවා!!!!
(වලි නැති හෙටකට සාමකාමී බ්ලොග් කරණයක නිරත වෙමු.. මීට සාමකාමී තරියා)

බුකි කමෙන්ට් කරුවන් සදහාමයි