එකමත් එක සැලුන් ගොඩක්....

බාගෙට සැලුං දොරෙං රිංගා සින්දුව මතකද? 

එච්චරම ගතියක් නැතත් අවුලක් නෑනේ ඒකේ. අහල නැති අය යන්න මෙතනිං..

සැලුන් එක කියන ප්ලේස් එක අමුතුම සංස්කෘතියක් ඇති තැනක් කිවුවට ඒකෙ වැරැද්දක් නෑ.

මල්ලි රැවුල කපන්නනං තව පැයක්වත් ඉන්න වෙයි...

මොකද සල්ලි තියෙන එකා, සල්ලි නැති එකා, සුදු එකා, කලු එකා, කොට එකා, උස එකා, මහත එකා, කෙට්ටු එකා, පිරිමි, ගෑනු, ගෑනු වගේ පිරිමි, පිරිමි වගේ ගෑනු අදී වශයෙන් නානාප්‍රකාරයේ එවුං එනවා.

එන්නෙ විවිධ හේතු වලට.

කොන්ඩෙ කපන්න, රැවුල කපන්න, ඔළුව මසාජ් කර ගන්න, කයියක් දාන්න, ටීවී බලන්න (මැච්), පත්තරේ බලන්න, වෙලද දැන්වීම් පල කරන්න, නීතියෙන් තහනම් කිරීම නිසා සමාජයේ ටිකක් විරල භාන්ඩ හොයා ගන්න සහ තවත් බොහෝ දෑ තමයි ඒ හේතු.

සාමාන්‍යෙයන් ගමක එක සැලුන් එකයි තියෙන්නේ. එකයි කියන්නේ ගොඩක් තිබ්බට ප්‍රසිද්ධ එකයි. අන්න ඒකෙ තමයි පට්ටම සීන් වෙන්නේ. අපේ ගමෙත් එහෙම එකක් තීනවා. ඒකනං අමුතුම ප්ලේස් එකක්. 

ඇතුල් වෙන තැනම තියෙනවා දැන්වීම් පුවරුවක්. ඒකෙ දැන්වීම් කවදාවත් ඉවර වෙන්නෑ.  

“අර පාරේ තට්ටු දෙකේ ගෙයක් තීනවා, අර ගේ කුලියට දෙනවා, මේ ගෙදර ගෑනු ළමයිංට විතරක් නවාතැන් දෙනවා, අන්න අර ෆැක්ටරියට කම්කරුවො හොයනවා, ගෙදට්ටම ඇවිත් ටීවී ඇන්ටනා හදලා දෙනවා..“
ඔන්න ඕවා තමා දැන්වීම් ඉතිං..

දැන්වීම ගහනවට සැලුන් එකේ අයියට ගානක් හම්බවෙනවා. ඕක කියවන උං වැඩි විස්තර අහන්නේ බාබර් අයියගෙං. ඒකනිසා ඌට ටිකක් වැඩිපුර ගෙවලා තිබ්බොත් එලට විස්තරේ කියනවා. නැත්තං ඕනවට  එපාවට කියනවා.

ඉස්කෝලෙ යන  කාලේ ඉතිං නීට් එකට ඉන්න ඕනනේ. කොන්ඩෙ කොටට කපලා රැවුල කපලා ටිප් ටොප් එකට හිටියෙ නැත්තං සොරි තමා. ඉතිං මාසෙකට පාරක් නැත්තං දෙපාරක් බාබර් වන්දනාවේ නියැලෙන්න වෙනවා.

බාබර් කිවුවට අපේ ගමේ එකාගෙ හෙන රෙස්පට්. (සෑම වෘතීයක්ම ගෞරවනීයයි ඈ..)

“මං දැං කන්න යනවා තව පැයකින් එන්න“. “දැන් බෑ මල්ලි මට මහන්සියි“. “සෙනග වැඩියි පස්සෙ එන්න“. වගේ ලොකු සීන් කෝටියයි.

අනේ අපිත් ඉතිං යන්න තැනක් නැති කමට  හා අයියේ කියලා කර බාං ඉන්නවා.

 

කොන්ඩෙ කපන්නම ගියා කියමුකෝ. ඒත් කවදාවත් පොඩි එකෙක්ටනං ඌට ඕන විදිහට කොන්ඩෙ කපා ගන්න බෑ.

“මොනාද මල්ලි තමුසෙලා තාම ඉස්කෝලෙ යන වයසේ නේද?“

කට් එකක් කපන්න යැයි  කී විට බාබර් තෙමේ දෝස්මුරය දමයි.

වැද වැටිලා වැටිලා ෂේප් කරගෙන එහෙම කපන්න පොරොන්දු කරං කොන්ඩෙ කපලා ඉවර වෙලා බලනකොට කොන්ඩෙ කපලා තියෙන්නේ අපිට ඕන විදිහට නෙමේ. බාබර් අයියට ඕන විදිහට.

ඇඩෙනවනේ ඉතිං

ඒ සන්තෑසිය අපිටම විතරක් නෙමේ. ගොඩක්  වෙලාවට ලොකු එවුංටත්  වෙන  වෙලාවල් තීනවා.

මේ ඒ වගේ අවස්ථාවක්.

කස්ටමර් - මල්ලි කොන්ඩෙ ටිකක් ඉතුරු කරලා කපන්න.

බාබර් අයියා - අයියෝ එහෙම ඉතුරු කලොත් කැතයි අයියේ.

කස්ටමර් - කමක් නෑ මල්ලි එහෙම කරන්න.

බාබර් අයියා - හැබැයි අයියේ ඔන්න පස්සෙ කියන්න එපා හරි නෑ කියලා.

කස්ටමර් - එහෙනං හොදයි කියලා හිතෙන විදිහකට කපන්නකෝ.

බාබර් තෙමේ ඔහුට පහසු ආකාරයකට කපා ගාන කඩා ගනී.

තවත්  දවසක මම ලංකාවයි ඉන්දියාවයි ක්‍රිකට් මැච් එකක් ගහන දවසක කොන්ඩෙ කපා ගන්න ගියේ ඔය බාබර් අයියා ගාවටමයි.

“මල්ලි වෙනදා  විදිහටම නේද?“

නෑ කිවුවත් මිනිහා කපන්නෙම ඒ විදිහට නිසා මං “ඔවු“ කිවුවා.

 

හරිබරි ගැහිලා වාඩි වෙලා රෙදි ඔක්කොම පොරවලා මෑන් දැන් කොන්ඩෙ කපන්නයි ලෑස්තිය.

එක පාරටම ලංකාවේ එකෙක් හතරක් ගැහුවා.

බ්‍රාස්.. සයිඩ් එකේ කොන්ඩෙ නෑ..

බාබර් අයියා ටීවී එක බලං කොන්ඩේ වර්චස් කර ඇත.

 

“අයියෝ මල්ලි. එක විදිහකට ඉන්නෑනේ තමුසේ. බලනවා දැං කොන්ඩෙ අප්සට් නේ. දැං ඉතිං අඩු කරලම දාමු ඈ..“

“මොනා කරන්නද ඉතිං. හා අයියේ.“

සිද්ධියෙන් පසුව මාසයක් පමණ කැප් එක නැතුව එලියට බහින්නට බැරි විය.

ඒ සිදුවීම එතැකින් ඉවර විය.

තවත් දවසක බාබර් තෙමේ මගේ ඇස් පනාපිටම ගුටි කෑවේ ඇන්ටි කෙනෙක්ගෙන්ය.

ඒ ඇන්ටීගේ පුතා බාබරයාට කියා කොන්ඩෙ කපාගෙන ඇත. සියල්ල අවසානයේ මිනිහා බාබරයාට කියා මසාජයක්ද දමාගෙන ඇත. (හොද වෙලාවට මට මසාජ් පිස්සුව නැත.) 

නොකඩවා වමනය කරන්නට විය

ගෙදර ගිය පොඩි එකා බෙල්ල ඇද කරගෙන නොකඩවා වමනය කරන්නට පටන් ගෙන  තිබේ. ඉස්පිරිතාලේ ගිහිං බලනකොට පොඩි එකාගේ වැරදි තැනක් (ඔළුවේ ඈ..) මිරිකීමෙං උගේ ස්නායු තාවකාලිකව අබ්ලික් වී ඇත. 

එකෙනෙහිම දුම්මල වරම අතට ගත්තු ඇන්ටී රෙදි කරේ තියං පැමිණ අප සියලු දෙනා ඉදිරියේ බාබරයාට ලස්සන වචන කියමින් නෙලන්නට විය. බාබර් අයියාගේ වෘත්තීය ජීවිතය එතෙකින් නිම විය.

ලොකු සීන් බාබරයා නැති වීමෙන් පසු ගමේ ප්‍රධාන බාබරයා බවට අනෙකා පත්විය.

ලූලා නැති වලට කණයා පන්ඩිතයා වෙන ආකාරය මා මුලින්ම දුටුවේ එවිටය.

කොන්ඩෙ කපා ගැන්මට අපි ගිය විට ඌ අපට කුඩම්මාගේ සැලකිලි දක්වන්නේය. 

හේතුව සොයා බලන විට ආරන්චි වූයේ කලින් උගේ සැලුන් ගුබ්බෑයමට අපි රිංගන්නේ නැති වීමත්, ගුටි කෑ බාබරයාගේ ඉවත් වීමත් සමගම උගේ ප්ලේස් එකට අපි පැමිනීමත්ය.

කෙසේ හෝ කල්යත්ම ඒ බාබරයාටද උන් හිටිතැන් අහිමි වූයේ දිට්ඨ දම්මවේදනීය මෙවුවා එක පලදීලා කඩ කාමරේ අයිතිකරු විසින් කඩේ සිල්ලර කඩයක් බවට පරිවර්ථනය කිරීමත් සමගයි.

කැලණි විහාරේ පෙරහැර සමය තරියා, කස්සා ඇතුලු අපේ සෙට් එකට කාර්යබහුල වේ. 

පෙරහැර සංවිධානය සදහා සැලකිය යුතු  දායකත්වයක් සැපයීම එයට හේතුවයි. 

මේ සිදුවීම උනේ ගිය වසරේ පැවති දේවදූත පෙරහැරේදීයි. 

සුපුරුදු විදිහට උදේ ඉදංම පංසලේ ඉදලා සියලුම සංවිධායක වැඩ කටයුතු කරලා පෙරහැරේ යන්න ලෑස්ති වෙන්න අපි ගියා. 

මගේ සහ තවත් යාළුවෙක්ගේ රැවුල අප්සට් වගේ නිසා රැවුල කපා ගන්න අපිට ඕන  උනා. ඒත් උදේ ඉදංම වැඩ කරපු නිසා කපාගන්න කම්මැලි කමක් දැනුන නිසා අපි ගියා ලග තිබ්බ සැලුන් එකකට. 

පෙනුමෙන්නං ඒක ලේඩිස් සැලුන් එකක්  වගේ උනත් සැලුන් එකේ කෙල්ලෙක් වගේ ඉන්න අයියා කාරයා එලියේ හිටපු නිසා අපි ඇහුවා “රැවුල කපනවද?“ කියලා. 

ආ ඔව් ඔව් එන්න මල්ලි රැවුල කපනවා

“ආ ඔව් ඔව් එන්න මල්ලි“ කියලා අපිව පිලිගත්තා නිකං ආයේ නෑ ලෙසටම. පහත දැක්වෙන්නේ ඒ සංවාදයයි.

සැලුන් එකේ අයියා - කවුද ඉස්සෙල්ලම කපන්නේ?

යාළුවා - උබ කපහං. උබේනේ වැඩි.

මම - හ්ම්ම්ම්.

(සැලුන් අයියා රෙදි පෙරවා සියල්ල කර රැවුල කපයි.)

සැලුන් එකේ අයියා - මල්ලි... රැවුල කැපුවට වැඩක් නෑනේ. මේ බලන්න ඔයාගේ නහය උඩ එතකොට නලල ටිකක් අදුරු පාටයි. අපි ත්‍රෙඩිං කරමු ටිකක්.

මම - ත්‍රෙඩිං? ඒ මොකක්ද ඒ?

සැලුන් එකේ අයියා - ඔය වැඩිපුර තියෙන බූව අයිං කරමු.

මම - මගුලක් කතා කරනවා අයියා. ඒවා කරන්නේ කෙල්ලොනේ.

සැලුන් එකේ අයියා - එහෙම නෑ මල්ලි. ඔයා ඉන්නකෝ.

(මාත් එක්ක ආපු ගෝතයා හිනාව තද කරගෙන උගේ ෆෝන් එකෙං ෆොටෝ ගහනවා. අයියා කාරයා සරුංගල් නූලක් අරං මූන කනවා.)

සැලුන් එකේ අයියා - හරි මල්ලි. දැං බලන්නකෝ ඔය ඉන්නේ නිකං නලුවා වගේ.

මම - හරි අයියේ මට පරක්කු වෙනවා. කීයද ගාන.

සැලුන් එකේ අයියා - 60ක් දෙන්නකෝ මල්ලි. ත්‍රෙඩිං එකට සල්ලි ගත්තෙ නෑ.  ඒක මං ගානේ හරිද? කෝ අනිත්  මල්ලි එන්න.

යාළුවා - නෑ අයියේ, පරක්කු වෙනවා, අපි යන්නං.

සැලුන් එකේ අයියා - කොන්ඩෙ එහෙම කපන්න තියෙනවනං ආයේ එන්න මල්ලිලා..

එදා ඒ සැලුන් එකෙං මාරු  වූ අප අද දක්වාද ඒ ලගපාතිංවත් ගමන් කරන්නේ නැත.......

දැං කට්ටිය බලනව ඇති මේ යකා මොකෝ මේ සැලුන් ගැන කියන්නේ කියලා. හී...

මං අද කොන්ඩෙ (අම්මාගේ පාරිභාෂිත වචනය - වලස් තොප්පිය) කැපුවා අප්පා. දැන්නං නිකං ඇදුං නෑ වගේ දැනෙන්නේ. හික්ස්.

ප.ලි - 

අර කලිං කියපු බාබරයෝ දෙන්නා ගමෙං දිරා මාරුවීමත් සමගම අළුත් බාබර් අයියා කෙනෙක් ආවා. මෑන්  හිත හොද එකා. සහනදායී මිලකට මනුස්සයෙක් වගේ කොන්ඩෙ කැමති විදිහකට කපලා දෙනවා. ගමේම උං මිනිහටම කියලා කොන්ඩෙ කපා ගන්න නිසා බාබර් අයියට සරුයිලු.

ඔබත් ඔබේ කොන්ඩය කොටට කපා මනුස්සයෙක් වෙන්න!!!!!!!!

ප.ප.ලි - සාධාරණ වෙලදාම පාරිභෝගිකයාවත් වෙලෙන්දාවත් සමෘදිමත් කරයි

බුකි කමෙන්ට් කරුවන් සදහාමයි